انسان‌ها در سرزمین‌های مختلفی ساکن‌اند. یکی در کنجِ تنهایی‌اش، یکی در کنجِ غم‌اش، یکی در کنجِ تمنا و خواسته‌اش، یکی در کنج قلب محبوبش... من اما در کنج رهایی و انقطاع ساکنم. جایی که هیچ منی وجود ندارد. درواقع «می‌خواهم» هیچ منی وجود نداشته باشد. نقطه‌ی رهایی سرزمینِ سلوک من است. آنجا در مسیر رهوا، رها می‌شوم. نجوا می‌کنم با کلماتم. آمیخته است به غم و شادی‌ام. به دل‌تنگی و انتظارم. به تشویش و تحیّرم. به تمنا و خواسته‌ام. یک کانال شخصی در تلگرام است، که در آن خرده روایت‌ها، دل‌خوشی‌ها،خاطرات،احساس و احوالاتم را سنجاق می‌کنم.
https://t.me/noghteh52
نه کانال من نیست
تشابه اسمیش با کانال شما جالب بود