از من به تو.

از غم به آغوش تو، از غربت به وطنت، از سرگردانی به حلقه‌ی وفایت، از آشفتگی به پیچش زلف‌های پریشانت، از خستگی به گوشه‌ی حریمت، از اضطرار به زمزمه‌ی نامت، از اشک به چشمه‌ی لایزال حیاتت، از مچاله شدن قلب‌م به سفیدیِ سینه‌ی گلگونت، از آه‌های کشیده‌ام به سربلندی سرت،  از دنیا به جغرافیای ابدی حضورت، پناه می‌آورم... دریاب‌م.