« ؛ »

در سرزمین نجوا و کلمه

« ؛ »

در سرزمین نجوا و کلمه

سلام خوش آمدید

قلب‌های ساعتی.

جمعه, ۹ شهریور ۱۴۰۳، ۱۲:۴۱ ق.ظ

خدا به خاطر ما، شیطان رو بیرون کرد؛ وقتی به ما سجده نکرد. و ما در اقدامی عجیب این موجود عزیز و لطیف و دوست داشتنی و عاشق رو فراموش می‌کنیم. خدارو میگم. چطور می‌تونیم اینقدر بی‌رحم باشیم و خدارو آنچنان که شایسته‌ست سجده نکنیم. چطور می‌تونیم به راحتی سر از سجده برداریم و چطور از میزان محبت خدا، قالب تهی نمی‌کنیم؟ کوه اگر بود متلاشی می‌شد، انسانیم و قلبمون هنوز مثل ساعت داره کار میکنه. الله اکبر... چه بنی‌آدمی! 

  • ۰۳/۰۶/۰۹
  • کادح

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">

در جهانی که با گریستن آغاز میشود و با گریستن پایان میابد، پیامبری را شناختم که معجزه‌اش کلمه بود و «امید و لبخند» را برایم تلاوت کرد. از آن پس من به سلسلهٔ امیّد اقتدا کرده‌ام،طلوعِ فجر را دوست دارم و اینجا کلماتم را به امانت میگذارم...

آخرین نظرات