قدم اول برای کشف مسیر.

امروز راضیه می‌گفت: «آدمیزاد بنده‌ی شرایطه» میگفت دیگه دنبال رسالت و علاقه نمی‌گرده و شرایط انتخاب‌هاش رو محدود کرده. پیشنهادش این بود که منم شرایطم رو بسنجم و بنده‌ی اقتضائات و شرایطم باشم. حرف‌هاش درست بودن. اون با این حرف‌ها، روح سرگردونش رو آروم کرده بود. اما من فکر میکنم تز راضیه قابل تعمیم به همه نیست. راضیه بنده شرایط شده بود و هضم در سیستم از پیش طراحی شده. من بنده‌ی شوقم، بنده‌ی علاقه، بنده‌ی رسالت، بنده‌ی واقعی استعملنی لما خلقتنی له. بنظرم مهمه که آدم‌ها تکلیف خودشون رو یک‌بار برای همیشه مشخص کنن. شما بنده‌ی چی هستید؟