یک‌روز قلبم میوه خواهد داد.

در حدیث آمده، در دوران پس از ظهور به قدری برکات از آسمان به سوی زمین نازل می‌شود که شاخه درخت از زیادی میوه می‌شکند و میوه‌ها در همه‌ی فصول به‌بار می‌آیند. یاد مادربزرگم می‌افتم. همیشه برایم برکت می‌خواست. دست‌های پیر و مهربانش را بالا می‌برد و می‌گفت: «خدا درخت پر ثمرت کند.» هنوز درخت پر ثمر نشده‌ام اما فهمیده‌ام تحقق آرزوی مادربزرگم در روزگار موعود شدنی است. در روزهایی که نه فقط درختان، که آدم‌ها نیز مبارک و پر ثمر می‌شوند و درخت‌های اشتیاق در باغ قلب‌هاشان قد کشیده و استوار خواهد شد. خدا را چه دیده‌اید؟ حتی شاید در آن روزها معنای ثمرة فؤاد را درک کنیم و واقعاً قلب‌مان میوه بدهد. آه. چه میوه‌هایی در قلبم شوق روییدن و به‌ثمر نشستن دارند. چه کلماتی...