خیلی!

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

خلق واژه.

اینجا مأمن خوبی بود برای من. برای بی‌پروا بودن، رها و ناهوشیار نوشتن، نفس کشیدن و پرواز کردن. مدت‌هاست که از این مأمن دورم و با خطوط دفترم مأنوس‌تر شدم‌. اما همچنان اینجا را دوست دارم. پیام‌های بعضی از شما دلم را گرم میکند، اما واقعا دوست ندارم مخاطب زیادی داشته باشم. دلم میخواهد در خلوت، در سکوت، زیر نور ماه و نه حتی روشنایی شمع بنشینم و سالهای سال قلم بدست بگیرم و بنویسم. من شیفته‌ی خلق واژه و معناهام.

همین لحظه.

ساعت یازده و چهل ‌و پنج دقیقه امشب، کاش کنارم بودی و من درحالی‌که عینک مطالعه به چشم‌هات بود، صفحات کتاب رو ورق می‌زدی و چای می‌نوشیدی، تماشات می‌کردم.