منِ گم را تو پیدا کن.
دوشنبه, ۱۲ دی ۱۴۰۱، ۰۸:۴۴ ب.ظ
خدایا شکرت که نگین انگشترم پیدا شد، لطفا بقیه‌ی گم‌شده‌هامون رو هم پیدا کن و بسپر دست مرکز مفقودین بین‌الحرمین. همون‌که سمت «باب‌السدره» بود. شلوغ بود. زائرا صف بسته بودن که وسایل گم شده‌شون رو پیدا کنن. همونجا که از توی بلندگو اسم گم‌شده‌هارو صدا میزدن. همونجا که به‌جای نشستن پیدا نکردیم واسه زیارت. همونجا که وایستاده بودم کنار مامانم و گریه میکردم. همون جا که دلم می‌خواست گم شم تا اسمم رو توی بلندگوها صدا بزنن. همونجا که اصالت خودمو پیدا کردم. خدایا لطفا تیکه‌های پراکنده‌ی قلب مارو پیدا کن....
- ۰۱/۱۰/۱۲
اولین باری که رفته بودم نجف این بخش گم شده هاش خیلی توجهم رو جلب کرد و حس میکردم اگر یکبار اسم من رو اینجا صدا بزنن، برد کردم ... انگار توجه حضرت پدر رو جلب کردم...انگار خودم رو پیدا کرد... گذشت تا در همون روزها یکبار که بقیه سر قرار نیومدن و من استوار بر جا خویش باقی موندم یکهو شنیدم از بلندگوها صدام زدم... هنوزم اون لحظه جز رویاهای شیرین تعبیر شدم حساب میشه...
اما خب امید است که قلب ما را که هی گم میشود را برایمان تند تند پیدا کنند، دست بر سرش بکشند و پسمان ندهند بماند به امانت نزدشان