- ۲۴ دی ۰۰ ، ۰۶:۰۴
کادحِ عزیزم! گاهی دلم میخواد در پی دمِ نفسهایم هیچ بازدمی وجود نداشته باشد. یعنی دلم میخواهد همهچیز در همان دم، متوقف شود. همهچیز! اما نگران نباش. فورا پشیمان میشوم؛ چون یادم میآید برای زیستن هنوز میتوانم بهانهای داشته باشم و چه بهانهای زیباتر از مژدهای که به تو دادهاند. یعنی همان «الی ربک» منحصر به تو برایم کافیست تا زندگی را با هرچه خستگی همواره ادامه دهم. میدانی کادح!فکر کردن به اینکه حرکتت به سمتِ ابدیت باشد خیلی زیباست. فکر کردن به اینکه خدا حساب تمام ذرات«کَدحِ» تو را را دارد آرامم میکند. فکر کردن به تو مرا قوی میکند. فکر کردن به تو، به من جرأت زیستن میدهد. فکر کردن به تو مرا جاری میکند و قلبم مملؤ از اشتیاق میشود. پس با من بمان و هرگز از من جدا نشو! کنون که یافتمت هرگز مرا رها نکن...