« ؛ »

در سرزمین نجوا و کلمه

« ؛ »

در سرزمین نجوا و کلمه

سلام خوش آمدید

Mine.

جمعه, ۲۵ اسفند ۱۴۰۲، ۱۰:۵۰ ب.ظ

امروز یک فیلم دیدم. Mine. سناریوی جالبی داشت که حال ندارم توضیحش بدم اما به قول دکتر صانعی : ما آدما توی زندگی، مین‌های خودساخته‌ی زیادی برای خودمون می‌تراشیم و گام بعدی رو از دست می‌دیم. گاهی اونقدر به اونها باور داریم که حاضر نیستیم قدم بعدی رو برداریم.» امروز به مین‌های زندگیم فکر کردم. به چیزهایی که باعث میشن من قدم بعدی رو بر ندارم. فهمیدم ترس، تنهایی و نگرانی از خوب نبودن؛ باعث میشه من متوقف شم. فیلم خوبی بود. منو با مین‌های شخصیم آشنا کرد. شما چه مین‌هایی توی زندگی‌تون دارید؟

  • ۰۲/۱۲/۲۵
  • کادح

نظرات (۲)

  • زهرا مرادی
  • اخ‌عیش🥺

    پاسخ:
    یعنی به شنیدن این حرف مشتاق بودی؟
  • Just A tiny bit of dust
  • دیده ام این فیلم رو. یکی از مین ها  وفاداری به عشق  کسی است که رفته

     

    پاسخ:
    همینطوره.

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">

    در جهانی که با گریستن آغاز میشود و با گریستن پایان میابد، پیامبری را شناختم که معجزه‌اش کلمه بود و «امید و لبخند» را برایم تلاوت کرد. از آن پس من به سلسلهٔ امیّد اقتدا کرده‌ام،طلوعِ فجر را دوست دارم و اینجا کلماتم را به امانت میگذارم...

    مطالب پربحث‌تر
    آخرین نظرات